Το σπαθί τον διαπέρασε από το υπογάστριο μέχρι το στέρνο. Δεν μπορούσε ούτε ανάσα να πάρει από τον πόνο. Ο άλλος τον κοίταξε στα μάτια και του χαμογέλασε, καθώς έστριβε το όπλο με σαδιστική διάθεση.
Τα φώτα έσβησαν και τα πάντα εξαφανίστηκαν από μπροστά τους. Ο Τάσος ήταν στα γόνατα. “Καλά ρε μαλάκα, ήταν ανάγκη να το στρίψεις κιόλας;”
Ο Κώστας ανασήκωσε τους ώμους χαμογελώντας αχνά. “Το χρειαζόμουν. Απόψε μας έχετε 3-1, με αυτή την τελευταία νίκη μας. Πες πως ήθελα ένα ψυχολογικό αβαντάζ”.
“Εγώ ξέρεις τι γκρίνια έχω να ακούσω το βράδι;” ρώτησε η Κατερίνα, που άλλαζε τις ρυθμίσεις στην πανοπλία της.
“Ετοιμαστείτε για τον επόμενο γύρο”, είπε η Μαρία. “Αγάπη, εστίασε στο χτύπημα κι όχι στην ηδονή”, είπε στον Κώστα καθώς το ψηφιακό πλέγμα που τους περιέκλειε υλοποίησε τα όπλα τους.
Ο Τάσος με την Κατερίνα χτύπησαν τα τσεκούρια τους μεταξύ τους, όπως στην αρχή κάθε γύρου, ενώ το αντίπαλο ζευγάρι χτύπησε τα ξίφη του για καλή τύχη. Το ψηφιακό
πλέγμα κατέβασε τα φράγματα κι άφησε τους μαχητές ελεύθερους. Τα όπλα γυάλισαν στα γυάλινα κρασοπότηρα που τους περίμεναν στωικά μέχρι το τέλος του αγώνα.