Βραχιόλια

«Οπότε, αυτή είναι η άσκηση για την επόμενη φορά, εντάξει;»

Η κοπέλα σούφρωσε τα χείλη της. «Μια έκθεση πεντακοσίων λέξεων για τον ανθρωπισμό;»

Την πλησίασε και την κοίταξε εξεταστικά.

«Ναι, δεν είναι τίποτα. Εξάλλου βλέπω τον καρπό σου, είναι κενός».

Η κοπέλα χάιδεψε τον καρπό της. «Εντάξει. Εξάλλου δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Για πότε είναι;»

«Για την άλλη εβδομάδα», είπε ο δάσκαλος και έσυρε τα δάχτυλά του πάνω στα γράμματα της άσκησης. Σήκωσε το δάχτυλό του και η άσκηση βγήκε απ’ το βιβλίο. Τα χρυσά γράμματα αιωρήθηκαν για λίγο στον αέρα. Η κοπέλα, με έναν αναστεναγμό, έφερε τον καρπό της στο νεφέλωμα των γραμμάτων και εκείνα τυλίχτηκαν γύρω του, φτιάχνοντας ένα χρυσό βραχιόλι.

«Πάντως δε λέω, τα χρυσά βραχιόλια της λογοτεχνίας είναι πολύ πιο όμορφα από τα άλλα», παρατήρησε.

Ο δάσκαλος γέλασε. «Το θέμα είναι να μη συνηθίζεις την ομορφιά τους, αλλά να τα ξεφορτώνεσαι. Αν είναι να σου αρέσουν τόσο, να μην τα κάνω τόσο ωραία!»

Η κοπέλα δεν απάντησε. Χαιρέτησε τον δάσκαλο και βγήκε απ’ την τάξη. Η παρέα την περίμενε. «Πάλι έκθεση σου έβαλε ο λογοβλάκας;» της είπε η φίλη της.

Η κοπέλα έγνεψε. «Εσύ τι έχεις;»

Η φίλη της σήκωσε τον καρπό της και φάνηκε ένα πράσινο, χοντρό βραχιόλι, ένα πορτοκαλί, λεπτό και στιλάτο, κι ένα πορφυρό, με το χρώμα να κινείται αέναα γύρω απ’ το χέρι της. «Βιολογία μέχρι μεθαύριο, Ιστορία για το Σαββατοκύριακο και Φυσική μέχρι την άλλη Τρίτη».

Το αγόρι χασκογέλασε. «Και πώς κάνετε έτσι; Εγώ δείτε τι έχω!»

Έδειξε τον καρπό του. Πέρα από τα πέντε διαφορετικά βραχιόλια που κρέμονταν στον καρπό του, από κάτω φαίνονταν τα καψίματα.

«Γιατί τα αφήνεις να σε κάψουν, ρε συ;» είπε η κοπέλα.

Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους. «Παραείναι πολλά. Η λογοτεχνία δεν καίει και πολύ. Με την Ιστορία το σκέφτομαι, μια φορά έτσουξε φριχτά. Τη Φυσική δεν την αφήνω ποτέ, καίει σα διάολος!»

Η κοπέλα ανατρίχιασε. Χάιδεψε τον καρπό της. «Εγώ δεν αφήνω ποτέ τίποτα. Φοβάμαι πολύ το κάψιμο!»

Το αγόρι την κοίταξε θλιμμένα: «Αυτός ο φόβος σου ίσως να είναι χειρότερος απ’ το ίδιο το κάψιμο».

Το κουδούνι χτύπησε και μπήκαν στις τάξεις τους. Κοίταξε τον καρπό της. Πόσα πολύχρωμα βάσανα θα κληρονομούσε μέχρι το απόγευμα;