-Έλα παππού, πες μου κάτι για το μυθικό βασίλειο που είχες επισκεφτεί στα νιάτα σου!
-Μα σου έχω πει κι άλλες φορές γι’ αυτό, παιδί μου! Τι άλλο έμεινε να μάθεις;
-Πες μου για τη δικαιοσύνη τους! Ποιον θεωρούν καλό άνθρωπο;
-Χμμμ… Λοιπόν, έχουν ένα παράξενο σύστημα δικαιοσύνης αλλά η ανώτερη δοκιμασία τους είναι το Δάσος της Γαλήνης.
-Γι’ αυτό δε μου έχεις πει ποτέ!
-Κάθε άνθρωπος στα 20 του χρόνια πρέπει να περάσει τη δοκιμασία μόνος του, χωρίς να έχει ακούσει ποτέ γι’ αυτήν. Χωρίς να βλέπει, τον πηγαίνουν στο δάσος, του δίνουν τροφή για μια εβδομάδα κι ένα τσεκούρι. Δεν του εξηγούν τίποτα, παρά μόνο πως πρέπει να ζήσει εκεί.
-Και τι πρέπει να κάνει;
-Όταν γυρίσουν μετά από μια εβδομάδα, βλέπουν αν έχει πληγώσει ή κόψει οποιοδήποτε δέντρο. Βλέπεις, το δάσος είναι πανέμορφο αλλά πληγωμένο από τους ανθρώπους που έχουν αποτύχει στη δοκιμασία.
-Και πώς αποτυγχάνεις;
-Αν χρησιμοποιήσεις το τσεκούρι ενάντια σε κάποιο δέντρο εξορίζεσαι για πάντα. Βλέπεις, εκεί δεν εκτιμάνε καθόλου τη βία.
-Μα είναι άδικο! Αφού ο νέος δεν έχει ακούσει ποτέ γι’ αυτήν και κανείς δεν του έχει εξηγήσει τι πρέπει να κάνει!
-Ακριβώς! Η εβδομάδα εκεί συμβολίζει τη ζωή: στο βασίλειο πιστεύουν πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να προκαλέσει βία ή πόνο σε κάτι, ακόμα κι αν βλέπει παντού γύρω του σημάδια πως οι γύρω του το έχουν κάνει. Αυτή είναι η παγίδα της δοκιμασίας. Αμέτρητοι άνθρωποι κόβονται επειδή πιστεύουν πως για να περάσουν πρέπει να χαράξουν τα δέντρα, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι πριν από αυτούς.
-Και γιατί υπάρχει αυτή η δοκιμασία λοιπόν;
-Διότι οι μοναδικοί πολίτες που επιτρέπεται να ζήσουν στο μυθικό βασίλειο είναι όσοι αρνούνται να προκαλέσουν βία, ακόμα κι αν βλέπουν πως όλοι γύρω τους χρησιμοποιούν.
-Και ζούνε πολλοί άνθρωποι εκεί;
-Αρκετοί.
-Λιγότεροι ή περισσότεροι από τους εξόριστους;
-Ξέρεις, την απάντηση στην ερώτηση αυτή θα ήθελα πολύ να τη μάθω.