Άργησα να ξυπνήσω. Η δική μου μέρα τώρα ξεκίνησε, αλλά η μέρα ξεκίνησε χωρίς εμένα. Ήχοι απ’ έξω. Οχήματα, συζητήσεις, περπάτημα. Ο καθένας κάτι ψάχνει, κάτι αναζητά. Κανείς εκεί έξω δε βγήκε χωρίς λόγο. Το κυνήγι των ονείρων συνεχίζεται, ακόμα κι όσο εγώ ονειρεύομαι.
Μπαίνουν απ’ το παράθυρο, ξαπλώνουν στο φωτιστικό μου και μου χαμογελάνε, τα όνειρα των άλλων. Χορεύουν γύρω μου και γελάνε. Με προκαλούν να τα γνωρίσω. Λίγο ακόμα να σηκωθώ και τα πιάνω, τα νιώθω, τα καταλαβαίνω.
Τι αφελής που είμαι τελικά! Κυνηγώντας τα άλλα, τα μακρινά, πόσο εύκολα άφησα τα δικά μου να εξανεμιστούν χωρίς καν να τα κοιτάξω μια τελευταία φορά. Όνειρα ήταν κι έφυγαν, ποιος τα θυμάται πια;