Take a wave in your pocketYou may need it once or twiceWhen you want to get awayLet it flush you to the sea Take the wind inside your pocketJust a blow will sufficeWhen you face the highwayIt’s enough to set you free Take a spark inside your pocketLet it melt your inner iceWhen the dark…

Τα φώτα του σταθμού σε τυλίγουνΤα δάκρυα ακόμα κυλούνΔε σου ‘παν σ’ αγαπώ πριν να φύγουνΤα χείλη εκείνα που άλλον φιλούν Κοιμήσου…Αύριο πρωί θα ‘ναι καλύτερα Οι σκέψεις στο κρεβάτι σε ψάχνουνΝα ησυχάσεις πια δεν μπορείςΤα λόγια που ‘χες πει δεν αλλάζουνΤου κάκου προσπαθείς να κρυφτείς Κοιμήσου…Αύριο πρωί θα ‘ναι καλύτερα Κακόφημα στενά σ’ έχουν…

Στα όνειρά σου έβλεπεςτραγούδια και γιορτέςνυχτιές γλυκές και έναστρες·μετά χαμογελούσες Μονάχη όταν χόρευεςΣαγήνευες καρδιέςΚρυφά σ’ εμένα αγόρευεςΚαι σιγοτραγουδούσες Το μέγα σου ατόπημα,Τα ελεύθερα σου όνειραΧωρίς να είναι σκόπιμαΤον κόσμο σου αλλάζουν Και όσα ερωτεύτηκεςΣτον ύπνο σου όσα είδεςΠοτέ δεν ονειρεύτηκεςΤους άλλους πως τρομάζουν Τον κόσμο μόνη έκανεςΥπέροχο στολίδιΜα οι σκιές οι άσπλαχνεςΣ’ έχουν ζυγώσει ήδη…

Τα αστέρια τα ανακαλύψαμε, πατήσαμε πάνω τους,τα χαρτογραφήσαμε.Αυτό, αγόρι μου, μην το ξεχάσεις. Τα καράβια χωρίς πανιά ήταν πάνταδεμένα στο λιμάνι, μας περιμένουν ακόμα με υπομονή.Δεν έχουμε παρά να σαλπάρουμε. Οι άνθρωποι περπατάνε πλάι στο λιμάνι,λένε πράγματα αδιάφορα και προσπερνάνε,δεν το βλέπουν.Εσύ, όμως, φούσκωσε τα δικά σου πανιά. Βάλε σημάδι κάτι δικό σου να ξεχωρίζουν,μην…

Τα υψηλά ιδανικά ταξίδεψαν στην ανυπαρξίαενώ οι αγωνίες που δεν παραλείπουν ποτέτο νοίκι να πληρώσουνφροντίζουν μη χάσουν το σπίτι τους. Οι δαίμονές μου κάηκαν κάπου στο παρελθόντο παραμιλητό μου μονάχα τους ξυπνάκαι πονώντας θυμάμαιτίποτα στο παρόν να μη φοβάμαι. Έχω ταξιδέψει με άγνωστη πορείατον εαυτό μου κοροϊδεύοντας κι από τον αληθινό μου στόχοεθελοτυφλώντας ξεμακραίνω. Πόσα…

Σκοτείνιασε η πλάση, κοριτσάκι.Τα ροζιασμένα, κυρτά κλαδιά των δέντρωνΝα με αιχμαλωτίσουν προσπαθούνεΚι εγώ, πανικόβλητος με τρελό καρδιοχτύπι, Στην ήσυχη, άγρια αυτή νύχτα ψάχνω να χαθώ. Σκοτείνιασε ο κόσμος, κοριτσάκι.Το αίμα στάζει, τρέχει ποτάμι:Γέμισε στέρνες, ωκεανούς και τελειωμό δεν έχει.Κοχλάζει το μίσος, από τις σκιές άγρια μάτια παρακολουθούνε:Κι εμείς ανήμποροι, ανίδεοι, αδιάφοροι ζούμε Χορεύοντας και τραγουδώντας…

Για άλλη μια φορά έπεσα από το πρωίστην καθημερινή ρουτίνα.Σκούπισμα, συγύρισμα, ξεσκόνισμα.Λένε πως το πρωί πρέπει να δημιουργείςαλλά πού καιρός για τέτοια. Ώρα να πετάξω και τα σκουπίδια.Η γειτονιά ερημωμένη, μόνο τα φώτα της χτεσινής νύχτας -νεκροζώντανα- μένουν να θυμίζουν το μεγαλείο και τα όνειρα του χτες.Λένε πως κάθε φως αστεριού είναι η ψυχή κάποιου…

Η έπαυλη αστράφτει, λάμπει στον λόφο,υπηρέτες υπερήφανοι δουλικά δουλεύουν.Όλα κυλάνε σαν ποταμάκι κελαρυστόκι ο χρόνος έχει ξεχαστεί εδώ και χρόνια. Το υπέροχο τραπέζι στρώθηκε με πτώματα, η οικογένεια γευματίζει με σκέψεις παράταιρες:ο ευτυχισμένος νεόπλουτος σκυθρωπά αναλογίζεται,η ξιπασμένη κυρία του σπιτιού εύλογα παραλογίζεταικαι τα άξια τέκνα να σκεφτούν δεν αξιώνονται. Όλα είναι καθαρά και παστρικά.Το σπίτι…