Η Γη των Αμόλυντων
- αιθερασ -

Ο καιρός περνάει. Η αποστολή τους γίνεται πιο πιεστική από ποτέ καθώς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Στον δρόμο που έχουν διαλέξει οι ισορροπίες είναι λεπτές.


Στο δεύτερο μέρος της Γης των Αμόλυντων, το ταξίδι στη χερσόνησο Ίστεν συνεχίζεται. Τα αρχαία κειμήλια καλούν τον Κάυλ, τη Λίβυ και τον Ντάρον σε κινδύνους που αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά, καθώς μια σκιά ετοιμάζεται να καλύψει τα πάντα…
 

Λόγια του συγγραφέα

Η Γη των Αμόλυντων είναι μια σειρά βιβλίων φαντασίας, χωρισμένη σε τέσσερα μέρη. Η «Τριάδα» και ο «Αιθέρας» έχουν ήδη εκδοθεί. Το κάθε μέρος, αν και πραγματεύεται διαφορετικά μέρη και εμπειρίες των πρωταγωνιστών, δεν είναι αυτοτελές σε κανένα σημείο του.

Ο «Αιθέρας» είναι το δεύτερο μέρος της σειράς και το πιο ογκώδες. Η πρώτη γραφή τελείωσε σε ένα μικρό διάστημα, αλλά οι επιμέλειες από εμένα ήταν πολλές, εξαντλητικές και άλλαξαν τη γραφή του με αρκετούς τρόπους. Το αρχικό κείμενο του 2018 και το τελικό κείμενο του 2022 διαφέρουν σε κάθε επίπεδο.

Στον Αιθέρα ήθελα να πέφτει το κυρίως βάρος των επιλογών της Τριάδας και να δοθούν χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών που στο πρώτο μέρος δεν είχαν αναπτυχθεί.

Σε αυτό έχω σκοπό να γιατρέψω τις αδυναμίες που προκύπτουν από το πρώτο μέρος. Επίσης, να απαντήσω σε κάποια ερωτηματικά, αλλά και να δημιουργήσω κι άλλα.

Αν είχα μια λέξη για να χαρακτηρίσω το έργο μου αυτό, θα ήταν: «Αγώνας».

Αν είχα μια πρόταση, θα ήταν: «Ο ασταμάτητος αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον».

Αν είχα κάτι παραπάνω, θα ήταν: «Μπορεί να μη φαίνεται το τέλος, μπορεί το όραμα ακόμα να μοιάζει θολό, όμως ο ασταμάτητος αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον δεν μπορεί να είναι ένα λάθος. Θα χρειαστεί να τρέξετε, να λαχανιάσετε, να σας κοπεί η ανάσα, κι ακόμα να μην έχετε βρει αυτό που ποθείτε. Εκεί βρίσκεται η δύναμη, εκεί η αποφασιστικότητα. Η ανταμοιβή θα έρθει στο τέλος».

Τι άλλο θα δει κάποιος στον Αιθέρα, πέρα από την κύρια πλοκή;

Ανάπτυξη του κόσμου που δόθηκε ήδη από το πρώτο μέρος.

Πολλά περισσότερα μαγικά πλάσματα, που πρώτα απ’ όλα σαγήνευσαν εμένα τον ίδιο.

Λαούς, συνήθειες, δεδομένα που μένουν στους πρωταγωνιστές και χαράζουν μέσα τους μια νέα γνώση, μια πρωτόγνωρη σοφία.

Κι άλλα πολλά, ίσως.