WaterΞυπνάς ακούγοντας το κελάρυσμα ενός ποταμιού. Ανοίγεις τα μάτια σου. Γύρω σου παντού χορτάρι και το ποτάμι κυλάει ορμητικό. Διψάς. Πλησιάζεις και πίνεις το δροσερό νερό. Μετά κοιτάς γύρω σου. Ποιον δρόμο να πάρεις;
[[Τον ανηφορικό, προς την πηγή.->Ανηφορικό]]
[[Τον κατηφορικό, προς τις εκβολές.->Κατηφορικό]]Παίρνεις τον ανηφορικό δρόμο. Όσο ανεβαίνεις, ο δρόμος γίνεται πιο απότομος και η βλάστηση πιο αραιή. Λαχανιάζεις πια. Ένας βράχος κόβει το μονοπάτι σου. Αν θέλεις να συνεχίσεις δίπλα στο ποτάμι, πρέπεις να πας ξυστά στον βράχο, πάνω από τα ορμητικά νερά. Αλλιώς θα πάρεις την άλλη πλευρά του βράχου. Πιο ασφαλής επιλογή, αλλά σε απομακρύνει.
[[Ξυστά από τον βράχο.->Ξυστά]]
[[Γύρω από τον βράχο.->Γύρω]]Πλησιάζεις τον βράχο και πατάς στο γλιστερό μονοπάτι. Καθώς προχωράς πλάτη-πλάτη με τον βράχο, βλέπεις κάτι σκοτεινό να κινείται στο νερό. Τι θα κάνεις;
[[Θα σταματήσεις.->Σταματάς]]
[[Θα βιαστείς να προχωρήσεις.->Βιάζεσαι]]Σταματάς να κινείσαι. Δεν αναπνέεις καν. Βλέπεις τον σκοτεινό όγκο να κινείται με το ρεύμα του ποταμού και να απομακρύνεται προς τις εκβολές του. Ό,τι κι αν ήταν, δε σε απειλεί πια. Συνεχίζεις προσεκτικά, μέχρι που φτάνεις στο τέρμα του βράχου. Εκεί βλέπεις την είσοδο ενός σπηλαίου, με την υγρασία να σε πνίγει μόλις πλησιάζεις.
[[Θα μπεις.->Μπαίνεις]]
[[Θα γυρίσεις πίσω.->Δειλιάζεις]]Την τελευταία στιγμή δειλιάζεις. Κάτι μέσα σου σε προειδοποιεί να μην μπεις εκεί μέσα. Κάνεις δύο βήματα πίσω και η υγρασία εξαφανίζεται από γύρω σου. Αναπνέεις πιο ελεύθερα αλλά το καρδιοχτύπι σου έχει δυναμώσει. Πισωπατάς βιαστικά. Πάνω στη βιασύνη σου, γλιστράς και πέφτεις απότομα στον κοφτερό βράχο. Πονάς παντού. Πας να σηκωθείς αλλά πέφτεις στο ποτάμι. Αφήνεσαι στη ροή του και βυθίζεσαι, όλο και βυθίζεσαι, ενώ τα μάτια σου κλείνουν...Μπαίνεις στη σπηλιά. Το στήθος σου ανεβοκατεβαίνει απότομα, στην αγωνιώδη προσπάθειά σου να ανασάνεις. Κάτι υπάρχει εκεί για σένα. Πλέον αγκομαχάς. Η κάθε κοφτή σου ανάσα συνοδεύεται από έναν ρόγχο.
[[Θα συνεχίσεις.->Ένωση]]
[[Θα γυρίσεις πίσω.->Δειλιάζεις]]Προχωράς. Τίποτα δε σε σταματάει. Περπατάς πιο βιαστικά. Η υγρασία παντού γύρω σου, σαν τείχος. Μια απόκοσμη φιγούρα σε περικυκλώνει. Μια υγρή αγκαλιά. Τρέμεις. Αυτό που νιώθεις μοιάζει με ηδονή. Η ανάσα σου είναι κοφτή, ανεξέλεγκτη. Όταν το αίσθημα αυτό φτάνει στην κορύφωσή του, παίρνεις μια βαθιά ανάσα. Προσπαθείς να πιάσεις το σώμα σου, αλλά γλιστράει. Δεν το βλέπεις πουθενά. Υπάρχει μόνο η υγρασία. Είσαι η υγρασία.Σου κόβεται η ανάσα. Βιάζεσαι να φύγεις από εκεί. Με το πρώτο σου βιαστικό βήμα, το πόδι σου γλιστράει και σκίζεται στον βράχο. Αυτό όμως είναι το τελευταίο που σε ενδιαφέρει, καθώς πέφτεις στο νερό. Ο σκοτεινός όγκος έχει καλύψει το οπτικό σου πεδίο. Δε βλέπεις ακριβώς τι είναι. Μόνο δύο σειρές από κοφτερά δόντια. Ένας απερίγραπτος πόνος, σκοτάδι και μετά τίποτα.Αποφασίζεις να πάρεις τη σίγουρη οδό. Ακόμα και να αργήσεις λίγο, δεν πειράζει. Πας γύρω από τον βράχο. Ο δρόμος είναι στεγνός και τα πέλματά σου αγγίζουν μαλακό χώμα. Καθώς πηγαίνεις γύρω του, βλέπεις πως ο βράχος είναι τεράστιος και δε θα βρεις ποτέ το μονοπάτι που απέφυγες. Μπροστά σου υπάρχει ένας ίσιος δρόμος, που φτάνει στο τέρμα του βράχου κι ένα κακοτράχαλο μονοπάτι που τον ανεβαίνει κάθετα.
[[Θα πάρεις τον ίσιο δρόμο.->Ίσιος]]
[[Θα πάρεις το μονοπάτι.->Κακοτράχαλο]]Εννοείται πως θα αποφύγεις το κακοτράχαλο μονοπάτι. Συνεχίζεις τον ίσιο δρόμο γύρω από τον βράχο και φτάνεις ως την άκρη του. Δε βλέπεις το ποτάμι. Μόνο ακούς το κελάρυσμά του υπογείως. Γύρω σου έχει βλάστηση από τη μια μεριά και στα δεξιά σου, στη μεριά του βράχου, έχει ένα κοίλωμα.
[[Θα συνεχίσεις στη βλάστηση.->Βλάστηση]]
[[Θα ψάξεις στο κοίλωμα.->Κοίλωμα]]Το μονοπάτι αυτό θέλει προσοχή. Έχει παντού σκαψίματα ο βράχος, σαν να έχει λαξευτεί με σκληρά εργαλεία. Κάθε σου βήμα είναι ασταθές, νομίζεις πως θα πέσεις. Ανεβαίνεις κι άλλο. Έχεις μετρήσει είκοσι ανηφορικά βήματα όταν φτάνεις στην κορυφή. Αυτό που δεν έχεις υπολογίσει είναι τις πέντε μορφές με τις κουκούλες που κάθονται γύρω από ένα μικρό άνοιγμα. Σου κάνουν νοήμα να πλησιάσεις.
[[Θα πλησιάσεις.->Πλησιάζεις]]
[[Θα απομακρυνθείς.->Απομακρύνεσαι]]Τους πλησιάζεις. Σου λένε πως είναι οι Ακόλουθοι της Υγρής Θεάς. Δεν έχεις ακούσει ποτέ γι' αυτούς. Σου ζητάνε να σταθείς μπροστά στο άνοιγμα στο κέντρο του πλατώματος, για να φτάσεις στην Ένωση με τη Θεά. Κάνεις ένα βήμα προς τα εκεί και νιώθεις μια πνιγηρή υγρασία να βγαίνει από εκεί και να σου γεμίζει τα πνευμόνια. Δεν έχεις πολύ χρόνο για αποφάσεις.
[[Θα σταθείς εκεί.->Στέκεσαι εκεί]]
[[Θα πηδήξεις στο νερό.->Πηδάς στο νερό]]Κάνεις ένα βήμα πίσω αλλά το πόδι σου συναντά το κενό. Προσπαθείς να κρατηθείς αλλά δεν τα καταφέρνεις. Το τελευταίο που βλέπεις πριν πέσεις στο κενό είναι μια ομίχλη που βγαίνει από το άνοιγμα ανάμεσά τους. Περιμένεις να τσακιστείς στα βράχια αλλά η αίσθηση είναι σαν να βυθίζεσαι σε νερό. Γύρω σου παντού ομίχλη. Κι εσύ βυθίζεσαι, βυθίζεσαι, μέχρι που χάνεσαι από κάθε έννοια ύπαρξης.Ένωση με τη Θεά; Δεν πιστεύεις στην τύχη σου! Μένεις εκεί, πάνω απ' το άνοιγμα και μιμείσαι τους Ακολούθους, που κλείνουν τα μάτια τους. Κάτι ανάμεσα σε υγρό και αέριο σε περικυκλώνει. Μοιάζει σαν να σε αγκαλιάζει, αλλά είναι αληθινό; Όσο αναρωτιέσαι, το σώμα σου λιώνει. Ανοίγεις τα μάτια σου αλλά τίποτα πέρα από ομίχλη δε φαίνεται. Δεν αισθάνεσαι τίποτα. Βαθιές ανάσες γύρω σου. Ρουφάνε την ομίχλη γύρω σου αχόρταγα, αλλά αυτό δεν το βλέπεις. Το βιώνεις. Είσαι η ομίχλη, μέχρι που τεμαχίζεσαι και δεν είσαι τίποτα πια.Εκεί που κλείνουν τα μάτια και βυθίζονται στην έκσταση, με τις τελευταίες σου δυνάμεις τρέχεις και πηδάς στο νερό. Η βουτιά μοιάζει να διαρκεί για πάντα, αλλά με το που αγγίζεις την επιφάνεια του νερού, ακούς έναν ψίθυρο να λέει "Γιατί έφυγες μακριά μου;"
Δε δίνεις πολλή σημασία, καθώς το νερό σε παρασύρει σε ένα τοπίο ομιχλώδες. Αυτό είναι το τελευταίο που βλέπεις, καθώς έπειτα χάνεις τις αισθήσεις σου.Καλύτερα να αποφύγεις το κοίλωμα εκείνο. Μέσα ίσως υπάρχει κάτι επικίνδυνο. Η πιο ασφαλής δίοδος είναι η βλάστηση. Από κάτω σου κυλάει το ποτάμι, ενώ οι φυλλωσιές γύρω σου παίζουν με το φως του ήλιου. Είναι σαν επίγειος παράδεισος. Μια ομίχλη υψώνεται γύρω σου σιγά σιγά και το οπτικό σου πεδίο μειώνεται. Κοιτάς γύρω σου. Δεν ξέρεις πού είναι το μπροστά και το πίσω. Ο ήχος χάνεται. Ακούς μια σαγηνευτική φωνή απ' την ομίχλη. "Καλώς ήρθες στο δάσος μου. Θα σε φιλοξενήσω για πάντα".Γιατί να μην ψάξεις; Ποιος ξέρει τι πολύτιμο έχει εκεί μέσα; Για να μπεις πρέπει να πέσεις στα γόνατα και να συρθείς. Το σκέφτεσαι για μια στιγμή αλλά έχεις πάρει την απόφασή σου. Το χώμα είναι υγρό και γλιστερό και νιώθεις μια πνιγηρή υγρασία γύρω σου. Ευτυχώς το κοίλωμα δεν είναι πολύ μακρύ. Στο τέλος του βλέπεις γαλάζιους μανδύες με βαριές τσέπες. Τις αδειάζεις γρήγορα. Δεν έχουν νομίσματα, μόνο μπουκάλια με υγρά που λάμπουν κατά την αέναη κίνησή τους και προσεκτικά τυλιγμένους παπύρους. Βγαίνεις έχοντας γεμίσει λάσπες αλλά χαμογελώντας από το κοίλωμα. Απομακρύνεσαι από εκεί, έχοντας έναν καινούριο κόσμο να ανακαλύψεις.Πιο εύκολη η κατηφόρα. Παραμένεις δίπλα στο ποτάμι και προχωράς προς τις εκβολές του. Δεν έχεις σακίδιο ούτε εργαλεία. Αυτό αφήνει μόνο μια επιλογή. Να μαζέψεις καρπούς από τη βλάστηση γύρω απ' το ποτάμι. Κοιτώντας γύρω σου, βλέπεις διάφορες επιλογές.
[[Από τους θάμνους τριγύρω.->Θάμνοι]]
[[Από τα δέντρα λίγο μακρύτερα.->Δέντρα]]
[[Από τα υδρόβια φυτά στις όχθες.->υδρόβια φυτά]]Τρως καρπούς από τους πλησιέστερους θάμνους. Μπουκώνεσαι με αυτούς και μόνο αφού έχεις πάψει να χλαπακιάζεις, κυριεύεσαι από αφόρητη δίψα. Τρέχεις στο ποτάμι και σκύβεις να πιεις. Στη φούρια σου, γλιστράς και πέφτεις μέσα. Το ρεύμα σε παρασέρνει αλλά βλέπεις ένα κλαδί.
[[Θα το αγνοήσεις.->Αγνοείς]]
[[Θα το αρπάξεις.->Το αρπάζεις]]Η καλύτερη λύση μοιάζει να είναι τα υδρόβια φυτά. Δεν έχεις ξαναδεί γαλάζιους, φωσφορίζοντες καρπούς.
[[Θα τους δοκιμάσεις.->Δοκιμάσεις]]
[[Θα τους αφήσεις και θα πας προς τα δέντρα. ->Δέντρα]]Τους δοκιμάζεις κι έχουν ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Μασουλώντας λίγους από αυτούς, νιώθεις την ανάγκη να καταβροχθίσεις και τους υπόλοιπους. Καθώς η ακόρεστη πείνα σου σε κατακυριεύει, δεν προσέχεις τα λέπια που βγαίνουν γύρω απ' το σώμα σου και πριν το καταλάβεις, έχεις μεταμορφωθεί σε ψαράνθρωπο. Καλή τύχη.Αφήνεις την όχθη του ποταμού και πας προς τα δέντρα. Εκεί κοιτάς ψηλά κι αναρωτιέσαι πώς θα πιάσεις τα ζουμερά κόκκινα φρούτα. Αυτό που δεν προσέχεις αμέσως είναι τις φιγούρες που σε πλησιάζουν από παντού.
[[Θα σκαρφαλώσεις στα δέντρα.->Σκαρφαλώσεις]]
[[Θα κοιτάξεις τριγύρω για οδό διαφυγής.->Διαφυγή]]Σκαρφαλώνεις αμέσως σ' ένα δέντρο. Καλύτερα, διότι κάτω απ' το δέντρο σου μαζεύονται κάτι φριχτά ανθρωπόμορφα πλάσματα, με κοφτερά δόντια και λέπια. Προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στο δέντρο και κάποια το καταφέρνουν σιγά σιγά.
[[Θα πετάξεις στο κεφάλι τους καρπούς.->Πετάς καρπούς]]
[[Θα ανεβείς ψηλότερα.->Ψηλότερα]]Ψάχνεις μια οδό διαφυγής. Δεν μπορεί, όλο και κάπου θα υπάρχει! Τελικά δεν υπάρχει. Παντού γύρω σου ψαράνθρωποι με φριχτά λέπια και δόντια ψαριού σε περικυκλώνουν. Φοβάσαι πως θα σε φάνε. Κλείνεις τα μάτια σου περιμένοντας το τέλος. Σε ακινητοποιούν, σε αρπάζουν και σου ανοίγουν το στόμα. Δεν είναι αυτό που περιμένεις. Μια γλυκιά γεύση σε γεμίζει και βλέπεις γαλάζιους καρπούς στα χέρια τους, με τους οποίους σε μπουκώνουν. Καταβροχθίζεις όλο και περισσότερους με μανία. Όταν τελικά η μανία σου σταματά, κοιτάς το σώμα σου. Έχεις λέπια και οι ψαράνθρωποι σε παίρνουν μαζί τους. Είσαι πλέον ένας από αυτούς.Μέσα στον πανικό σου, πιάνεις καρπούς και τους πετάς κατακέφαλα. Όσα από αυτά τα πλάσματα δέχονται χτύπημα και πέφτουν από τα δέντρα, διαλύονται και γίνονται νερό. Τα υπόλοιπα απομακρύνονται, αφού πρώτα αφήσουν κραυγές τρόμου. Όταν πια έχεις ελευθερωθείς και η σιωπή έχει κυριαρχήσει γύρω σου, κατεβαίνεις επιτέλους με καρπούς στις τσέπες και τρέχεις γρήγορα μακριά από εκείνο το μέρος.Σκαρφαλώνεις ψηλότερα. Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι αναθεματισμένοι δαίμονες; Πάνω στην αγωνία σου, έχεις φτάσει στην κορυφή του δέντρου, όπου λάμπει ένας χρυσοκόκκινος καρπός.
[[Θα τον φας.->Τρως]]
[[Δε θα τον φας.->Δεν τρως]]Τον κάνεις μια χαψιά! Ενώ τα πλάσματα σε πλησιάζουν απειλητικά, κάτι περίεργο συμβαίνει στο σώμα σου. Μεγάλα φτερά φυτρώνουν και καταφέρνεις να πετάξεις μακριά. Από το κύμα ανέμου που σηκώνεις, οι ψαράνθρωποι πέφτουν από το δέντρο και διαλύονται, με το σώμα τους να γίνεται νερό. Έχεις γλιτώσει και πετάς. Τι άλλο θέλεις;Αναρωτιέσαι τι να έχει μέσα ο καρπός. Να τον φας ή όχι; Ίσως να είναι δηλητηριώδης. Ίσως αυτή η λάμψη του να είναι παγίδα. Ίσως... Όσο μπλέκεσαι κι άλλο με τις σκέψεις σου, ένας ψαράνθρωπος σε αρπάζει βίαια απ' το πόδι. Προσπαθείς να τον κλοτσήσεις αλλά σε κρατάει γερά. Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια, χάνεις την ισορροπία σου και πέφτετε στο έδαφος. Εκείνος διαλύεται και το σώμα του γίνεται νερό, ενώ εσύ πεθαίνεις με φριχτούς πόνους.Αγνοείς το κλαδί και αφήνεσαι στο ρεύμα. Σε παρασύρει με φόρα προς τις εκβολές του ποταμού. Σε μια στροφή, βρίσκεις την ευκαιρία να πηδήξεις έξω.
[[Θα πηδήξεις.->Πηδάς έξω]]
[[Θα αφεθείς.->Εκβολές]]Το αρπάζεις, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κρατηθείς. Είναι μεγάλο και σταθερό. Το ρεύμα του ποταμού σε χτυπάει με μανία, καθώς πασχίζεις να βγεις από το ποτάμι. Δε βρίσκεις άλλη σωτηρία και ο χρόνος περνάει.
[[Θα συνεχίσεις να κρατιέσαι.->Συνεχίζεις να κρατιέσαι]]
[[Θα αφεθείς στο ρεύμα.->Εκβολές]]Συνεχίζεις να κρατιέσαι. Πού θα πάει; Κάπως θα σωθείς. Κοιτάς γύρω σου μήπως έρθει κάτι ή κάποιος να σε σώσει. Κάτι έρχεται γρήγορα με το ρεύμα του ποταμού. Απλώνεις το χέρι σου να το πιάσεις. Αυτό που έβλεπες όμως δεν ήταν παρά ένα φριχτό τέρας με τεράστιο ρύγχος, το οποίο ανοίγει για να σε καταπιεί. Βυθίζεσαι στο σκοτάδι κι ένας ήχος από σαγόνια που κλείνουν τερματίζει την ύπαρξή σου.Αφήνεσαι στο ρεύμα μέχρι τέλους. Πού θα πάει; Κάποτε θα τελειώσει το μαρτύριο. Μετά από αναποδογυρίσματα, μάχη με τα κύματα και κοφτές ανάσες, τα πάντα ηρεμούν. Κοιτάς γύρω σου. Βρίσκεσαι σε έναν βαλτότοπο. Τα νερά είναι ρηχά, λιμνάζοντα και γαλήνια. Δε βλέπεις μακριά, γιατί έχει παντού καλαμιές και ομίχλη.
[[Θα βγεις αμέσως στη στεριά.->Στεριά]]
[[Θα πλατσουρίσεις στο νερό.->Πλατσουρίζεις]]Εκμεταλλεύεσαι τη στιγμιαία μείωση ταχύτητας και με όλες σου τις δυνάμεις αρπάζεσαι από έναν βράχο δίπλα σου. Το χώμα είναι φαγωμένο εκεί και παντού γύρω σου έχει τις ρίζες ενός δέντρου. Ευτυχώς που είναι εκεί, σκέφτεσαι και πλησιάζεις. Είσαι βρεγμένος και ξεπαγιάζεις.
[[Μπαίνεις στην κουφάλα του δέντρου να στεγνώσεις.->Κουφάλα]]
[[Συνεχίζεις τον δρόμο σου.->Τέλος]]Είναι μια καλή ιδέα να μπεις στην κουφάλα. Όχι για εσένα, αλλά για το δέντρο. Με το που μπαίνεις μέσα, σε τυλίγει με τον κορμό του και σε βυθίζει στο έδαφος. Η πίεση είναι τεράστια για να βγεις. Ίσα που αναπνέεις. Το δέντρο δε θα σε σκοτώσει αμέσως αλλά αργά. Είσαι θρεπτικότατη τροφή για τις ρίζες του.Κάτι σε αυτό το δέντρο, τις ρίζες και την κουφάλα του δε σου αρέσει. Το προσπερνάς και φεύγεις μακριά από το ποτάμι αυτό. Μπορεί να είσαι μούσκεμα και να ξεπαγιάζεις, αλλά τουλάχιστον γλίτωσες απ' τον κίνδυνο. Η ανοιχτή πεδιάδα είναι μπροστά σου και η περιπέτειά σου συνεχίζεται!Κάτι δε σου αρέσει σε αυτό το έλος. Φεύγεις αμέσως από εκεί και ηρεμείς μόνο όταν πατάς σε στέρεο έδαφος. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και κοιτάς πίσω σου. Μετά από λίγο, ένα βαρύ σώμα χτυπάει εκεί που βρισκόσουν πριν λίγο. Είναι ένα ερπετοειδές πλάσμα με μεγάλο ρύγχος. Το κοιτάς πίσω από τις καλαμιές περιμένοντας την επόμενη κίνησή του. Δε φαίνεται να σε έχει προσέξει. Μένει στο σημείο εκείνο για λίγο, μέχρι που κάτι το τραβάει στον βυθό. Προσπαθεί να ξεφύγει αλλά δεν τα καταφέρνει. Βιώνεις μαζί του την αγωνία του καθώς χάνεται για πάντα απ' τα μάτια σου στην άμμο του βυθού. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και φεύγεις τρέχοντας. Οτιδήποτε είναι καλύτερο από εκείνο το φριχτό μέρος. Και η ζωή συνεχίζεται...Μιας κι έφτασες ως εδώ, ας πλατσουρίσεις λίγο! Δε χάθηκε κι ο κόσμος. Μόνο που... χάθηκε. Καθώς χαλαρώνεις, συνειδητοποιείς πως τα πόδια σου έχουν κολλήσει στον πάτο. Κάτι σε τραβάει σταθερά προς τα κάτω. Βυθίζεσαι μέσα στην άμμο του βυθού, μέχρι που το κεφάλι σου βρίσκεται ίσα πάνω από την επιφάνεια. Η τελευταία σου σκέψη πριν τον πνιγμό είναι "Μόνο να πλατσουρίσω ήθελα!". Μετά πνίγεσαι και το πτώμα σου βυθίζεται για πάντα στην άμμο του θλιβερού αυτού έλους. Δε σε βρίσκει ποτέ κανείς και η ύπαρξή σου ξεχνιέται μέχρι το τέλος του χρόνου.
