Βιβλία
Φιλήμων
7 Καταραμένες Ιστορίες
Η Γη των Αμόλυντων – Τριάδα
Η Γη των Αμόλυντων – Αιθέρας
Η Γη των Αμόλυντων – Πεμπτουσία
Η Γη των Αμόλυντων – Ίστεν
Διαβάστε
Ποίηση
Μικρές Εμπνεύσεις
Ιστορίες της Άμμου
Σεμινάρια
Blog
Διαδραστικά
Σπίτι με απόκοσμες κραυγές
Καταραμένη Ιστορία
Στο Σπίτι των Θείων
Νερό
Φωτιά
Γη
Αέρας
Συνεντεύξεις
Gallery
Επιμέλεια
Επικοινωνία
Menu
Βιβλία
Φιλήμων
7 Καταραμένες Ιστορίες
Η Γη των Αμόλυντων – Τριάδα
Η Γη των Αμόλυντων – Αιθέρας
Η Γη των Αμόλυντων – Πεμπτουσία
Η Γη των Αμόλυντων – Ίστεν
Διαβάστε
Ποίηση
Μικρές Εμπνεύσεις
Ιστορίες της Άμμου
Σεμινάρια
Blog
Διαδραστικά
Σπίτι με απόκοσμες κραυγές
Καταραμένη Ιστορία
Στο Σπίτι των Θείων
Νερό
Φωτιά
Γη
Αέρας
Συνεντεύξεις
Gallery
Επιμέλεια
Επικοινωνία
Facebook
Instagram
Youtube
Καταραμένη Ιστορία
Καταραμένη Ιστορία
Είναι σούρουπο. Κάθεστε στη βεράντα σας και χαλαρώνετε. Όλα πάνε πολύ καλά και έχετε φτάσει σ’ ένα επίπεδο γαλήνης που θα ζήλευε και η εκατοστή αβατάρα του Βούδα. Τότε ένας ήχος σας ξυπνά απ’ τη νάρκη σας. Τι ήχος ήταν όμως;
Ένας δυνατός κρότος, σαν να έπεσε κάτι βαρύ
Μια σπαραχτική κραυγή από την πίσω αυλή
Δε σας νοιάζει τι ήταν
Η καρέκλα είναι αναπαυτική, ο καφές υπέροχος. Τι σας νοιάζει τι θόρυβος ακούστηκε; Κι όμως, ξανακούγεται, πιο δυνατά αυτή τη φορά. Είναι ένας δυνατός κρότος μέσα απ’ το σπίτι.
Θα πάτε να δείτε τι ήταν
Θα συνεχίσετε να κάθεστε
Ήταν ένας δυνατός κρότος, μέσα από το σπίτι. Εκεί δε βρίσκεται κανένας. Τι να ήταν άραγε;
Θα πάτε να δείτε!
Θα συνεχίσετε να κάθεστε
Μπήκατε στο σπίτι. Τίποτα δε φαίνεται να έχει κουνηθεί απ’ τη θέση του. Τρία μέρη είναι υποψήφια να ψάξετε: κουζίνα, υπνοδωμάτιο, πατάρι. Πού θα πάτε;
Στην κουζίνα
Στο υπνοδωμάτιο
Στο πατάρι
Πάτε στην κουζίνα. Και τι να δείτε; Κάτι σέρνεται κάτω απ’ το τραπέζι. Πιστεύετε στα φαντάσματα;
Ναι
Όχι
Κοιτάτε κάτω απ’ το τραπέζι. Είναι ένας ποντικός. Το κυνηγάτε με μια πρόχειρη παντόφλα αλλά τρυπώνει στο υπνοδωμάτιο. Θα πάτε ή θα γυρίσετε στη βεράντα;
Θα πάτε
Θα γυρίσετε στη βεράντα
Σιγά μην ενδιαφερθείτε! Ο καφές περιμένει στη βεράντα και ο ορίζοντας χρειάζεται άμεση επίβλεψη! Εξάλλου τι σας έφταιξε το ζωντανό; Κι όμως, κάπου κάποτε θα συναντηθείτε ξανά, είναι το πεπρωμένο σας…
Πηγαίνετε στο υπνοδωμάτιο. Δε φαίνεται τίποτα. Ανάβετε το φως. Μια σκιά αντανακλάται στον καθρέφτη. Γυρνάτε απότομα εκεί και κοιτάτε. Τι βλέπετε;
Έναν δαίμονα
Ένα φάντασμα
Τίποτα
Ένας τρομακτικός δαίμονας σας κοιτάει με τα κόκκινά του μάτια. Χαμογελάει ανατριχιαστικά και σηκώνει το δεξί του χέρι. Τι θα κάνετε;
Θα φύγετε
Θα μείνετε
Φεύγετε τρέχοντας! Εκείνος πετάει προς το μέρος σας. Σκορπάτε όλα τα αντικείμενα καθώς φεύγετε και τρέχετε έξω απ’ το σπίτι. Όταν κλείνετε την πόρτα, λαχανιασμένοι και τρομαγμένοι, από το σπίτι δεν ακούτε τίποτα. Τελικά είναι ακόμα μέσα ή όχι; Καιρό τώρα σκεφτόσασταν να μετακομίσετε. Είναι καλή ώρα να το κάνετε πράξη!
Μένετε να τον αντιμετωπίσετε, με τη λεβέντικη κορμοστασιά σας να προτάσσεται απέναντι στο πλάσμα του σκότους. Είστε πανέτοιμοι να τον αντιμετωπίσετε! Εκείνος σας αρπάζει, σας καίει και πριν προλάβετε να πείτε: «Όχι, σε παρακαλώ, άφησέ με!» σας πάει σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στα λημέρια του, κάτω βαθιά…
Είναι ένα φάντασμα. Η φιγούρα του είναι θολή στην αρχή αλλά σιγά σιγά παίρνει μορφή. Με τι μοιάζει;
Είναι ένας σεβάσμιος γέροντας
Είναι μια πανέμορφη κοπέλα
Είναι ένας σεβάσμιος γέροντας. Πριν προλάβετε να κάνετε κάτι, κλείνει την πόρτα με τις υπερφυσικές δυνάμεις του και βγάζει μια αρχαία περγαμηνή απ΄ την τσέπη του.
Τον ρωτάτε τι γράφει
Δε ρωτάτε τίποτα
Τον ρωτάτε τι γράφει. Εκείνος γελάει πονηρά και λέει: «Είναι οι σημειώσεις μου απ’ την αρχαία γραμματική που έγραψα κάποτε, πριν αιώνες. Ευτυχώς που ρώτησες! Τώρα θα στη διαβάσω όλη και θα πρέπει να μου τα απαντήσεις όλα σωστά, αλλιώς θα σε πάρω μαζί μου». Το διάβασμα κρατάει ώρες, μέρες, εβδομάδες. Εσείς έχετε ήδη αποδημήσει εις Κύριον, αλλά το φάντασμα συνεχίζει να διαβάζει. Όταν, με το πέρασμα των καιρών, τελειώνει την ανάγνωση, κοιτάει το πτώμα σας και λέει: «Τι αγένεια! Αυτοί οι νεαροί καθόλου υπομονή δεν έχουνε!» και εξαφανίζεται.
Δε ρωτάτε τίποτα. Εκείνος διαβάζει από μέσα του για λίγο, έπειτα βάζει τα κλάματα και εξαφανίζεται. Εσείς πηγαίνετε ξανά στη βεράντα. Τι να έγραφε άραγε η περγαμηνή;
Είναι μια πανέμορφη κοπέλα. Αχνή και διάφανη, αλλά η ματιά της φωτιά! Σας ζητάει να την παντρευτείτε. Τι απαντάτε;
Δέχεστε
Αρνείστε
Δέχεστε. Με ένα πλατύ χαμόγελο σας ευχαριστεί και λέει πως όταν ζούσε, πέθανε τη μέρα του γάμου της. Ένα πορφυρό φως τυλίγει το δωμάτιο, ένα αόρατο βιολί παίζει τη γαμήλια μουσική και με τη δύση του ηλίου, χάνεστε μαζί με το φάντασμα. Δε σας βλέπει ποτέ ξανά κανείς.
Αρνείστε. Η κοπέλα ξαναρωτά αλλά είστε ανένδοτοι. Σας τάζει λαγούς με πετραχήλια, εσείς όμως της λέτε ένα ηχηρό ΟΧΙ. Κλαίγοντας εξαφανίζεται κι εσείς επιστρέφετε στη βεράντα να πιείτε τον καφέ σας, ενώ στον αφρό του βλέπετε να σχηματίζεται το πρόσωπό της. Τι θα γινόταν άραγε αν λέγατε ναι;
Τελικά δεν ήταν τίποτα. Ήταν της φαντασίας σας η σκιά! Χωρίς να χάνετε χρόνο, επιστρέφετε στη βεράντα να συνεχίσετε την άκρως ενδιαφέρουσα επίβλεψη του ορίζοντα. Αφήνετε τα υπερφυσικά όντα στην ησυχία τους και το ίδιο κάνουν κι αυτά.
Σκαρφαλώνετε στο πατάρι να δείτε μήπως έχει κάτι εκεί. Σκόνη, αντίκες και κούτες παντού. Κι όμως, κάτι σπάει την ησυχία. Κάποιος είναι εκεί. Ποιος όμως;
Ένας καλικάντζαρος
Μια νεράιδα
Εκεί βρίσκεται ένας καλικάντζαρος. Σας ζητάει να κλείσετε την πόρτα και να παίξετε ένα παιχνίδι μαζί του. Αλλιώς θα σας κάνει ζημιά. Τι κάνετε;
Δέχεστε
Αρνείστε
Δέχεστε. Σας ζητάει να λύσετε έναν γρίφο. Σας ρωτάει τι είναι πιο όμορφο από ένα πεταμένο γαρύφαλλο, πιο μοναχικό από μια μονή κάλτσα και πιο κουρασμένο από αμοιβάδα που έκανε κάμψεις. Τι απαντάτε;
Δεν ξέρω
Το ουράνιο τόξο
485
Απαντάτε ότι δεν ξέρετε. Σας δείχνει με το δάχτυλο, σας κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα και φεύγει, αφού αδειάσει δυο κούτες στο κεφάλι σας. Εσείς μένετε εκεί, με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια να κρέμονται απ’ τα αυτιά σας.
Το σκέφτεται για λίγο. Στο τέλος απαντάει ΟΧΙ, αλλά δε σας λέει ποτέ τη σωστή απάντηση. Φεύγει από μπροστά σας με ένα ΠΟΥΦ και μένετε για πάντα στην άγνοια, διερωτώμενοι για όλη σας τη ζωή τι μπορεί να ήταν.
Με μεγάλη αυτοπεποίθηση απαντάτε 485! Εκείνος μένει να το σκέφτεται. Ξύνει το κεφάλι του, σταυρώνει τα χέρια, σουφρώνει τα χείλη. Στο τέλος απαντάει ότι ξέχασε κι ο ίδιος αν είναι σωστό ή όχι. Εξαφανίζεται αφού πρώτα σας αφήσει ένα μαγικό παλτό, που στις τσέπες του έχει πάντοτε ένα κουτί με σοκολατάκια κι ένα εφεδρικό κλειδί αν ξεχάσετε το δικό σας.
Αρνείστε κατηγορηματικά! Δεν έχετε χρόνο για ανόητα παιχνίδια! Έχετε να κάτσετε στη βεράντα να χαζέψετε. Ο καλικάντζαρος, προσβεβλημένος, σας κλειδώνει μέσα στο πατάρι για πάντα, κάνει καφέ στην κουζίνα και βγαίνει εκείνος στη βεράντα να αράξει.
Μπροστά σας είναι μια νεράιδα! Μικροσκοπική, με τέσσερα φτεράκια κι ένα μαγικό ραβδί. Σας ζητάει συγνώμη που έριξε κάτω το χριστουγεννιάτικο δέντρο και για να επανορθώσει σας λέει ότι θα εκπληρώσει μία ευχή σας. Τι θα ζητήσετε;
Λεφτά, πολλά λεφτά!
Να βρείτε τον αληθινό έρωτα
Να μάθετε το μέλλον σας
Με τη φωνή σας να στάζει απληστία, ζητάτε πάρα πολλά λεφτά. Εκείνη γεμίζει το πατάρι με χρυσά νομίσματα και σας αφήνει μόνο, αφού σας ενημερώσει πως δεν πρόκειται ούτε να βρείτε τον έρωτα ούτε να μάθετε το μέλλον σας.
Βρίσκετε τον αληθινό έρωτα. Ζείτε όλη τη ζωή σας με απέραντη ευτυχία.
Ζητάτε να μάθετε το μέλλον σας. Σας μιλάει για πολλές ώρες. Σας λέει κάθε λεπτομέρεια για το τι θα σας συμβεί. Στο τέλος χάνετε τον λογαριασμό. Όταν πάτε να κάνετε μια ερώτηση, εξαφανίζεται κι εσείς, ζαλισμένοι, ξεχνάτε τι σας είπε και γυρνάτε στη βεράντα να αράξετε. Κάτι έλεγε για αμύθητα πλούτη και πλούσιους γάμους, αλλά ποιος νοιάζεται;
Ακούγεται μια σπαραχτική κραυγή από την πίσω αυλή. Θα πάτε να δείτε τι είναι;
Θα πάτε
Θα μείνετε στη βεράντα
Τρέχετε στην πίσω αυλή. Προσπαθείτε να θυμηθείτε τι είδους κραυγή ήταν και πώς έμοιαζε.
Ήταν κραυγή ανθρώπου
Ήταν κραυγή ζώου
Ήταν μια ανθρώπινη κραυγή. Συγκεκριμένα, μια κραυγή παιδιού. Πάτε στην πίσω αυλή και βλέπετε ένα παιδάκι να κλαίει. Το ρωτάτε τι έχει και, μέσα στα αναφιλητά του, σας λέει:
Έπεσε και χτύπησε
Χάθηκε
Σας λέει πως έπεσε και χτύπησε. Βλέπετε το γόνατό του και έχει ένα σημάδι παράξενο, σαν μελανιά αλλά πολύ περίεργο. Το περιεργάζεστε:
Μοιάζει με ένα σχήμα
Δείχνει μολυσμένο
Το περιεργάζεστε. Μοιάζει μ’ ένα σχήμα. Ένα παράξενο σχήμα, γεμάτο ευθείες και καμπύλες, πολύ περίτεχνο, σαν κάποιου είδους χάρτης. Το αγγίζετε απαλά και ρωτάτε το παιδί: «Μοιάζει με χάρτης. Δείχνει τον δρόμο για κάτι;» Το αγοράκι χαμογελάει και σας κοιτάει. «Είναι ο χάρτης για να ξαναβρείς την ψυχή σου. Θα σου χρειαστεί τώρα, εκεί που θα πας». Νιώθετε το σώμα σας να εξαφανίζεται, το περιβάλλον γύρω να σκοτεινιάζει και ο παράξενος χάρτης αποτυπώνεται στον ουρανό. Τι κατάρα κι αυτή! Έχετε δρόμο μπροστά σας κι έναν χάρτη να αποκρυπτογραφήσετε…
Το σημάδι δείχνει μολυσμένο. «Τι σε μόλυνε έτσι, παιδί μου; Πού έπαιζες;» Το παιδάκι δείχνει πίσω, σε ένα απεριποίητο μέρος της αυλής, που είχε ψηλά χόρτα. Πάτε προς τα εκεί και βλέπετε μια μικρή λιμνούλα με ένα έντονο πράσινο υγρό που κόχλαζε. Σας πιάνει τρέμουλο. «Τι είναι αυτό;» αναρωτιέστε. «Θα μάθεις σύντομα», λέει το παιδάκι καθώς σας σπρώχνει μέσα. Το τελευταίο που θυμάστε είναι μια πτώση στην απόκοσμη λιμνούλα.
«Χάθηκα. Δεν ξέρω πού είμαι!» Το ρωτάτε από πού έρχεται. Σκέφτεται για λίγο και μετά απαντάει: «Θα με βοηθήσεις να γυρίσω εκεί, αν σου πω;»
Θα το βοηθήσετε
Θα το σκεφτείτε
Απαντάτε πρόθυμα πως ναι, φυσικά και θα το βοηθήσετε. Τότε σας λέει: «Έρχομαι από ένα μέρος πολύ διαφορετικό από αυτό εδώ». «Πόσο διαφορετικό;» του απαντάτε.
Πολύ καυτό
Πολύ ψυχρό
Σας λέει πως έρχεται από ένα πολύ καυτό μέρος. Του λέτε πως δεν μπορείτε να το βοηθήσετε. «Πολύ αργά! Τώρα μου το υποσχέθηκες», απαντάει. Γύρω σας ανάβουν παντού φωτιές και νιώθετε να ζαλίζεστε απ’ τη ζέστη. Το παιδάκι κάθεται κάτω γελαστό και σας βλέπει να καίγεστε. «Καλώς ήλθες σπίτι μου!»
Σας λέει πως έρχεται από ένα πολύ ψυχρό μέρος. Με το που πάτε να κάνετε ένα βήμα, βουλιάζει το πόδι σας στο χιόνι. Είστε σε μια παγωμένη πεδιάδα. «Τι συμβαίνει;» ρωτάτε. «Ευχαριστώ που μ’ έφερες σπίτι μου», λέει το παιδάκι. «Τώρα μένει μόνο να γυρίσεις πίσω. Αν σκάψεις στο σωστό μέρος, θα βρεις το πετράδι που θα σε μεταφέρει κατευθείαν σπίτι!» Πριν όμως ρωτήσετε πού είναι θαμμένο το πετράδι, το παιδάκι έχει χαθεί στο χιόνι.
«Θα το σκεφτώ», απαντάτε. «Πες μου πρώτα εσύ από πού είσαι». «Από μακριά, πολύ μακριά. Αλλά δε θυμάμαι τώρα ακριβώς…» «Μήπως είσαι από κάποιο πλούσιο μυθικό βασίλειο;» ρωτάτε. Το παιδάκι απαντάει: «Α, ναι, έχεις δίκιο! Είμαι από ένα πλούσιο μυθικό βασίλειο! Αλλά αφού με βοήθησες να θυμηθώ, πάρε μια συμβουλή: Αυτή η βελανιδιά που έχεις φυτεμένη εκεί πέρα, κρύβει έναν θησαυρό. Στις δώδεκα ακριβώς το μεσημέρι, στις 17 Νοεμβρίου, σκάψε εκεί που ρίχνει τη σκιά της και θα ανταμειφθείς». Και με αυτά τα λόγια χάθηκε από μπροστά σας.
Ήταν μια κραυγή ζώου. Ενός ζώου που θρηνεί. Τρέχετε πανικόβλητοι και τι να δείτε;
Είναι μια κουκουβάγια
Είναι ένα μαύρο σκυλί
Είναι μια κουκουβάγια, καθισμένη στο τέταρτο κλαδί της καρυδιάς που έχετε φυτέψει χρόνια πριν. Εκεί που την κοιτάτε, βγάζει πάλι μια θρηνητική κραυγή Τι θα κάνετε;
Θα πάτε να την πιάσετε
Θα την ρωτήσετε τι έχει
Σκαρφαλώνετε στο δέντρο για να την πιάσετε. Όταν φτάνετε όμως στο κλαδί, εκείνη πετάει πιο ψηλά. Τι θα κάνετε;
Θα συνεχίσετε την προσπάθεια
Θα την ρωτήσετε τι έχει
Σκαρφαλώνετε με πείσμα. Όσο εκείνη πετάει πιο ψηλά, στα πάνω κλαδιά, το ίδιο κάνετε κι εσείς. Έχει φτάσει πια στην κορυφή του δέντρου και το ολόγιομο φεγγάρι που έχει βγει είναι σαν στέμμα πάνω της. Έχετε φτάσει πολύ κοντά της. Τότε μιλάει. Τι σας λέει όμως;
Έναν γρίφο
Ένα παραμύθι
«Θα σου πω έναν γρίφο», λέει. «Τι είναι λεπτό, τρέμει και δεν αντέχει για πολύ;» Εσείς μετά από σκέψη δεν ξέρετε να απαντήσετε. «Τέλος χρόνου! Είναι το κλαδί που στέκεσαι!» Με το που το λέει, ακούτε ένα δυσοίωνο «Κρακ» και η βαρύτητα φροντίζει να συναντήσετε το έδαφος πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα θέλατε. Η κουκουβάγια τότε βγάζει μια θρηνητική κραυγή και πετάει μακριά.
«Θα σου πω ένα παραμύθι», λέει. Εσείς στέκεστε εκεί να την ακούτε. Η κουκουβάγια μιλάει και λέει και αφηγείται και περιγράφει. Η νύχτα σας κυκλώνει. Το παραμύθι δεν τελειώνει παρά μόνο όταν έχει ξημερώσει. Ενώ εσείς την κοιτάτε με απλανές βλέμμα, η κουκουβάγια πετάει μακριά κι εσείς κοιτάτε κάτω. Στην αυλή τα δέντρα έχουν μεγαλώσει, τα φυτά έχουν βγάλει πια καρπούς. Παιδάκια παίζουν χαρούμενα κι όταν κατεβαίνετε, τα παιδάκια σας κυκλώνουν: «Παππού, παππού, θα μας πεις ένα παραμύθι;» Σκέφτεστε να τους πείτε το παραμύθι της κουκουβάγιας. Αλλά είναι καταραμένο. Ή μήπως όχι;
Ρωτάτε την κουκουβάγια τι έχει. Σας λέει ότι έχασε τον άντρα της, όταν εκείνος μπήκε στην καμινάδα του σπιτιού σας. Σας ζητάει να τον φέρετε πίσω. Θα το κάνετε;
Ναι
Όχι
Μπαίνετε τρέχοντας στο σπίτι. Μια κουκουβάγια έχει πέσει μέσα στο τζάκι. Είναι λιπόθυμη και μέσα στις στάχτες. Την παίρνετε, τινάζετε τις στάχτες και της δίνετε νερό όταν συνέρχεται. Μετά βιαστικά την πάτε στην άλλη κουκουβάγια. Χαρούμενη εκείνη, σας εύχεται αιώνια καλοτυχία και τα δυο πουλιά φεύγουν στα ουράνια.
Αρνείστε. Η κουκουβάγια τότε κρώζει πένθιμα. «Κλαις για τον αγαπημένο σου;» ρωτάτε. «Όχι, κλαίω για εσένα, που δε με βοήθησες. Σε τρεις μέρες, όλα θα χαθούν για σένα. Μέτρα αντίστροφα», λέει και πετάει μακριά.
Μπροστά σας είναι ένα μαύρο σκυλί. Πλησιάζετε και βλέπετε πως κάτι σκάβει, ενώ θρηνεί βγάζοντας αραιά και πού απόκοσμες κραυγές. Πλησιάζετε κι άλλο και βλέπετε ότι από το σκάμμα προεξέχει κάτι. Τι είναι αυτό;
Ένα ανθρώπινο χέρι
Κάτι μεταλλικό
Αυτό που προεξέχει είναι ένα ανθρώπινο χέρι! Πανικόβλητοι σκάβετε μαζί με το σκυλί και ξεθάβετε έναν άνθρωπο, που έχει ξεψυχήσει πολύ πρόσφατα. Τι θα κάνετε;
Θα ψάξετε τα ρούχα του
Θα φύγετε τρέχοντας
Ψάχνετε τα ρούχα του νεκρού. Το σκυλί δαγκώνει το πανωφόρι του και τραβάει μία τσέπη. Αμέσως την ανοίγετε και τι βλέπετε;
Ένα γράμμα
Ένα κουτί
Ένα γράμμα, καθαρογραμμένο και ευκολοδιάβαστο, ανοίγεται μπροστά σας. Ίσως έτσι μάθετε περισσότερα… Διαβάζετε: «Αγαπητέ μου αδερφέ, δεν έπρεπε να την προκαλέσουμε. Έτσι που μας καταράστηκε, εσύ έγινες σκύλος κι εγώ μολύνθηκα. Αλίμονο σε όποιον με πλησιάσει! Θα έχει τη δική μου μοίρα. Σκάψε όσο καλύτερα μπορείς σε έναν κήπο που δεν έχει καλλιεργηθεί για καιρό, ώστε να μη με βρει κανείς κι έπειτα φύγε μακριά, να ζήσεις ως σκύλος την υπόλοιπη ζωή σου!»
Βλέπετε ένα κουτί. Παιδεύεστε λιγάκι να το ανοίξετε αλλά στο τέλος τα καταφέρνετε. Μέσα υπάρχει ένα κόκαλο που λαμπυρίζει. Ο σκύλος το παίρνει αμέσως και το τρώει. Ενώ εσείς τον παρατηρείτε, μεταμορφώνεται σιγάσιγά σε άνθρωπο και σας χαμογελάει. «Ευχαριστώ, φίλε! Αν δε με βοηθούσες, δε θα μπορούσα να ανοίξω το κουτί ενώ ήμουν σκύλος. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, κράτα αυτό», λέει και βγάζει απ’ την τσέπη του ένα αρχαίο νόμισμα. Εσείς το περιεργάζεστε για λίγο κι όταν γυρίζετε να τον κοιτάξετε, ο άνθρωπος έχει εξαφανιστεί, χωρίς να σας εξηγήσει ούτε ποιος είναι ούτε πώς βρέθηκε ο ίδιος, το νόμισμα και το πτώμα εκεί πέρα.
Φεύγετε τρέχοντας, πανικόβλητοι με αυτό που είδατε! Έχετε φτάσει στη βεράντα όταν συνειδητοποιείτε πως ό,τι κι αν συμβαίνει, είναι μέσα στην αυλή σας και πρέπει να το ψάξετε. Γυρνάτε ξανά στην αυλή αλλά ο σκύλος και το πτώμα έχουν εξαφανιστεί. Το μόνο που υπάρχει στη θέση τους είναι μια χελώνα, που περπατά αργά και χάνεται στα αγριόχορτα του απεριποίητου κήπου.
Μια λάμψη από κάποιο μέταλλο, μάλλον χρυσό, εμφανίζεται μπροστά σας. Σκάβετε πιο βαθιά και βρίσκετε ένα κουτί με λίρες, ξεχασμένες για χρόνια εκεί. Τι θα κάνετε;
Θα πάρετε το κουτί με τις λίρες
Θα ασχοληθείτε πρώτα με τον σκύλο
Τυφλωμένοι απ’ τον θησαυρό, πάτε να τον αρπάξετε. Το μαύρο σκυλί όμως προλαβαίνει και σας δαγκώνει το χέρι πριν το καταφέρετε. Έπειτα βουτάει στην τρύπα κι εξαφανίζεται, μαζί με τον θησαυρό. Όταν κοιτάτε την πληγή απ’ το δάγκωμα, βλέπετε πως έχει ένα δυσοίωνο βαθυπράσινο χρώμα.
Αν και ο θησαυρός είναι πειρασμός, τρέχετε πρώτα στην αποθήκη και βρίσκετε στα αραχνιασμένα συρτάρια σκυλοτροφή. Ευτυχώς είναι κλειστή. Γρήγορα την αρπάζετε, ταΐζετε τον σκύλο και όσο τρώει παίρνετε τις λίρες. Πλέον είστε πλούσιος και με ένα υπέροχο κατοικίδιο για φύλακα. Τι άλλο θέλετε;
Τίποτα δε σας κάνει να σηκωθείτε! Κρότοι, σφυρίγματα και ήχοι σας είναι αδιάφοροι όταν πίνετε τον καφέ σας. Μάλλον ένα πονηρό ξωτικό έχει κυριεύσει τη σκέψη σας και σας έχει καθηλώσει, άπραγους και άεργους. Το ξόρκι θα λυθεί αν πετάξετε το κινητό σας μακριά, αφήσετε τον φραπέ κάτω και σηκωθείτε να κάνετε καμιά δουλειά.
If you are human, leave this field blank.
Submit