Στα όνειρά σου έβλεπες
τραγούδια και γιορτές
νυχτιές γλυκές και έναστρες·
μετά χαμογελούσες

Μονάχη όταν χόρευες
Σαγήνευες καρδιές
Κρυφά σ’ εμένα αγόρευες
Και σιγοτραγουδούσες

Το μέγα σου ατόπημα,
Τα ελεύθερα σου όνειρα
Χωρίς να είναι σκόπιμα
Τον κόσμο σου αλλάζουν

Και όσα ερωτεύτηκες
Στον ύπνο σου όσα είδες
Ποτέ δεν ονειρεύτηκες
Τους άλλους πως τρομάζουν

Τον κόσμο μόνη έκανες
Υπέροχο στολίδι
Μα οι σκιές οι άσπλαχνες
Σ’ έχουν ζυγώσει ήδη

Στις φλόγες καθώς έταζαν
Το νέο τους παιχνίδι
Τον θρήνο σου δεν άκουγαν
Την άφατή σου λύπη

Μα έτσι όπως καίγεσαι,
Πανέμορφη κι αθώα
Στους ουρανούς προσεύχεσαι
Για μια ζωή ακόμα.