Με ταξί Κόλαση η Κηφισίας. Κι εγώ βιαζόμουν. Ήταν από τις μέρες που ένιωθα πως η ύπαρξη μου όλη καθορίζεται από τους δείκτες του ρολογιού. Ιδρωμένη και λαχανιασμένη, με έναν χαρτοφύλακα ανά χείρας. Κοίταξα το ρολόι μου κι αγχώθηκα περισσότερο.“Ταξί, ταξί!” φώναξα. Για καλή μου τύχη ένας ταξιτζής σταμάτησε σύντομα μπροστά μου.“Πού πας κούκλα;” ρώτησε.Εγώ,…
Μαμά Την είδε μπροστά του. Σαν μούσα σε αιθέριο φόντο, να στέκεται και να τον κοιτάζει γλυκά. Τι τον κρατούσε τόσο καιρό μακριά της; Πετάχτηκε πάνω και έτρεξε κατά πάνω της. Όχι, εκείνη δεν εξαφανίστηκε με το άγγιγμά του. Την αγκάλιασε. Ήταν ζεστή και η τέλεια αυτή επαφή του προξένησε μια πρωτόγνωρη, ανείπωτη χαρά. “Μαμά”,…
Μέλλον Ρούφηξε μια γουλιά καφέ. “Αυτή είναι ζωή, φίλε”.“Τσέκαρε ένα μωρό”, είπε ο άλλος. “Πλησιάζει καλοκαίρι και βγήκαν όλες έξω”.Ο πρώτος έβγαλε το κινητό του και σημάδεψε την κοπέλα, που τώρα ήταν γυρισμένη προφίλ. “Μισό, αναλύει. Μαρία Παπαδοπούλου”. Κατέβασε τη λίστα προς τα κάτω. “Έχει ίνστα, φουμπού… Α! Και τίντερ έχει. Έφυγα”.Μια κοπέλα δύο καρέκλες…
Θεραπεία Ρόγχος. Προσπάθησε ξανά. Ο αέρας δεν ήρθε. Σήκωσε το τηλέφωνο και πληκτρολόγησε τον πενταψήφιο αριθμό. Μόλις συνδέθηκε, ανέπνευσε κανονικά. Από το ακουστικό ήχησε η γνωστή ασώματη γυναικεία φωνή : “Τεχνητή τηλεβοηθούμενη αναπνοή επιτυχής. Χρέωση 5,99€”.“Πολύ ανέβηκαν οι χρεώσεις, ρε παιδί μου. Της Κατίνας η κόρη χτες για έμφραγμα δέκα ευρώ!”Ο Μένιος πήρε μια βαθιά…
Κάποτε Η χρυσή ουσία έφεγγε στα σκοτεινά. Προχώρησε προς τα εκεί. Χρυσόσκονη πασπαλισμένη στον τοίχο. Μόλις ψηλάφησε την επιφάνεια, εκείνη υποχώρησε ελαφρά στο άγγιγμά του και αμέσως εγένετο φως.Εκείνος πετάχτηκε πίσω απ’ το ξάφνιασμα και κάλυψε τα μάτια του με τα χέρια του. Σιωπή, ησυχία. Πήρε τα χέρια του απ’ το πρόσωπό του. Είχε αρχίσει…
Σπίτι “Οκ με τα τετραγωνικά. Αλλά αυτή η κολόνα στη μέση πρέπει να φύγει”.“Μα γιατί; Τη βρίσκετε παλιομοδίτικη επειδή είναι ξύλινη;”Η νεαρή γυναίκα κοίταξε την κατά πολύ πρεσβύτερη με βλέμμα απελπισμένο. “Μα σε ποιον κόσμο ζείτε; Ήδη σας εξήγησα ότι ο χώρος πρέπει να είναι εντελώς κενός. Μόνο οι τοίχοι πρέπει να είναι άθικτοι”, είπε…
Πολιτεία Όποτε ήξερε οτι είμαι λυπημένος, ερχόταν και μ’ έβρισκε στη λίμνη. Μια από εκείνες τις φορές ήταν που μου μίλησε για τη βυθισμένη πολιτεία. Άκουγα σιωπηλός για τις συνήθειες και τα έθιμά τους, για όσα έφταιξαν και τελικά βυθίστηκαν και η σκέψη μου ταξίδευε.Δε θυμάμαι πότε άρχισα να συμμετέχω ενεργά στην ανοικοδόμησή της, προσθέτοντας…
Όνειρα Άργησα να ξυπνήσω. Η δική μου μέρα τώρα ξεκίνησε, αλλά η μέρα ξεκίνησε χωρίς εμένα. Ήχοι απ’ έξω. Οχήματα, συζητήσεις, περπάτημα. Ο καθένας κάτι ψάχνει, κάτι αναζητά. Κανείς εκεί έξω δε βγήκε χωρίς λόγο. Το κυνήγι των ονείρων συνεχίζεται, ακόμα κι όσο εγώ ονειρεύομαι.Μπαίνουν απ’ το παράθυρο, ξαπλώνουν στο φωτιστικό μου και μου χαμογελάνε,…
