Δάκρυα «Κάντε όλοι χώρο! Περνάει η Τζαλίν, η πριγκίπισσα της Αστάλια!» Όσοι έψαχναν τα προϊόντα μου άφησαν τα φρούτα κάτω κι έφυγαν. Ο πάγκος μου άδειασε αμέσως, σαν να φύσηξε ο Βάντα και να πήρε τους πελάτες μου μακριά. Έτρεξαν όλοι λίγο πιο πέρα, στην κεντρική πλατεία. Οι στρατιώτες απειλούσαν όσους τολμούσαν να πλησιάσουν με…

Σχοινί Τα μάτια μου έτσουζαν απ’ τον ιδρώτα. Δεν έπρεπε να λυγίσω. Δεν έπρεπε να πέσω. Ήρθε το πρώτο στραγάλι. Κι έπειτα το δεύτερο. Μαζί και τα γιούχα. Δεν άντεξα. Το σχοινί μου, το ίδιο μου το σχοινί, που το έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια, με πρόδωσε. Το πόδι μου είχε στραμπουληχτεί. Το…

Ασμίν Μπήκε στο δωμάτιο. Έμπαινε συχνά τα βράδια. Τις χειρότερες ώρες, όταν έψαχνα το καταφύγιο στη λήθη, ερχόταν και το έσπαγε. Έτσι κι απόψε. Το μισητό ξύσιμο στην πόρτα, το άγγιγμα στον τοίχο μέχρι να βρει το πόμολο στο σκοτάδι, κι έπειτα το σιγανό άνοιγμα της πόρτας και η εμφάνισή του. Κόλλησα στην άκρη του…