Η πόρτα άνοιξε αργά. Ο επιστήμονας ήταν ενθουσιασμένος, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά στο στήθος του. Τάχα τι θα αντίκριζε;
Περίμενε πολλά, αλλά όχι την εικόνα που διαγράφηκε μπροστά του. Μια απέραντη πεδιάδα από πάγο. Κανένα ίχνος ζωής. Ξαναμπήκε στη χρονομηχανή για να σιγουρευτεί. Κοίταξε τη φωτεινή ένδειξη. Ναι, δεν είχε λαθέψει: 300 χρόνια μπροστά στον χρόνο, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Κι όμως, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει μια πολιτεία, με ένα μεγάλο ποτάμι μάλιστα, τώρα υπήρχε κενό. Κανένα σημάδι ζωής, κανένα ίχνος του παρελθόντος.
Φόρεσε μία πρόχειρη γούνα που είχε προνοήσει να πάρει μαζί του και βγήκε πάλι βιαστικά έξω. Το παπούτσι του πάτησε κάτι μικρό και αιχμηρό. Έσκυψε και περιεργάστηκε το αντικείμενο. Ένας μικρός κρύσταλλος. Παντού γύρω παρόμοιοι φωτεινοί κρύσταλλοι. Άραγε να ήταν ό,τι απέμεινε από τις ανθρώπινες κατασκευές, ό,τι κατάφερε να επιβιώσει από το φονικό κρύο;
Έβγαλε τη φωτογραφική του μηχανή. Όπως και να είχε, εκείνος θα εκτελούσε την αποστολή του. Πήγε να βγάλει κάποιες φωτογραφίες αλλά η μηχανή δε λειτουργούσε. Η οθόνη πάγωσε. Τάχα το κρύο ήταν τόσο δυνατό; Ή υπήρχε κάποιος πανίσχυρος παράγοντας που παράλληλα πάγωσε τον πλανήτη και διάβρωνε τις μηχανές; Και οι άνθρωποι; Είχαν εξαφανιστεί από αυτόν τον μυστηριώδη παράγοντα ή είχαν μετοικήσει αλλού, μακριά από την καταστροφή;
Δεν είχε τα μέσα ούτε τον χρόνο να το ανακαλύψει. Εξάλλου είχε ξεπαγιάσει, παρά τη γούνα που φορούσε. Έτρεξε πάλι μέσα στη χρονομηχανή. Έπρεπε να γυρίσει πίσω στη δική του εποχή, για να εξιστορήσει όσα είδε. Δεν είχε μιλήσει σε κανέναν για την εφεύρεση του αλλά περίμενε παγκόσμια διασημότητα. Έστω και χωρίς φωτογραφικό υλικό, κάτι θα γινόταν.
Μπήκε αμέσως απ’ την πόρτα και την έκλεισε. Ακόμα και μέσα στη χρονομηχανή είχε πλέον ψόφο. Πάτησε κάποια κουμπιά. Με τρόμο ψυχής είδε ότι τίποτα δε δούλευε. Τότε μόνο συνειδητοποίησε τη φριχτή του μοίρα. Επρόκειτο, το δίχως άλλο, να πεθάνει μόνος κι αβοήθητος σε έναν τόπο και χρόνο άγνωστο πια στους ανθρώπους, σε έναν πλανήτη που δεν ήταν παρά ένα αχανές, παγωμένο νεκροταφείο.
Στην εποχή του, κάποιοι συγγενείς που ήξεραν για το υπόγειο εργαστήριό του, κινητοποιήθηκαν και μαζί με την αστυνομία μπήκαν μέσα. Αν και έψαξαν, δε βρήκαν κανένα ίχνος του. Η υπόθεση συζητήθηκε για λίγο καιρό αλλά τελικά έσβησε και κανείς ποτέ δεν ξανάκουσε για εκείνον.