Τέκνο

Το πρώτο κλάμα του μικρού Ορέστη ακούστηκε στον θάλαμο. Οι γονείς θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά χαρούμενοι, όμως έμοιαζαν να περιμένουν μια ακόμα πληροφορία.
Οι γιατροί πήραν ένα ελάχιστο δείγμα αίματος από το παιδί και το έδωσαν για ανάλυση. Έπειτα από ένα λεπτό περίπου, επέστρεψαν και είπαν “70 χρόνια”.
Οι γονείς έβγαλαν μια ανάσα ανακούφισης. Το παιδί τους ήταν κοντά στον μέσο όρο ηλικίας των υπολοίπων παιδιών που γεννιόντουσαν. Θα πήγαινε κανονικά σχολείο, θα του δινόταν το δικαίωμα να σπουδάσει και θα ζούσε μια λίγο-πολύ φυσιολογική ζωή. Καμία σχέση με τα άτυχα παιδιά που γεννιόντουσαν με προσδόκιμο ζωής μικρότερο των 60 ετών ή -ακόμα χειρότερα- των 50 ετών, που προορίζονταν για ισόβιοι εργάτες. Κανένας γονέας δεν ήθελε καν να σκέφτεται το σενάριο το παιδί του να έχει μέσο όρο ζωής λιγότερο από 30 έτη. Οι ατυχέστατοι αυτοί άνθρωποι προορίζονταν αποκλειστικά για πειράματα.
“Βέβαια, το δικό μου γονίδιο έχει μέσο όρο ζωής τα 80 έτη”, είπε μετά από λίγα λεπτά ο πατέρας.
“Τι θες να πεις;” ρώτησε η νέα μητέρα. “Πως φταίω εγώ που το παιδί μας θα ζήσει μόνο μέχρι τα εβδομήντα;”
“Καλή μου, όλοι γνωρίζουμε πως ο θείος σου ο Τάκης πέθανε στα 61 από καρδιά, ενώ ο αδερφός σου στα 58…”
“Πώς τολμάς να μου αναφέρεις όλα αυτά τώρα! Τη στιγμή που γεννήθηκε το παιδί μας!”
Ο άντρας μαζεύτηκε, μάλλον επειδή κατάλαβε τη χοντράδα του. Εξάλλου νοσοκόμες έκαναν την εμφάνισή τους με περιέργεια έξω από τον θάλαμο.
“Αχαριστία, Μάκη!” είπε η γυναίκα, χαμηλώνοντας όμως τον τόνο της φωνής της. “Ξέρουμε καλά τι φοβόμασταν πριν λίγα λεπτά κι οι δυο μας, όμως τώρα που γλιτώσαμε τα χειρότερα, τα ψειρίζεις όσο μπορείς. Αν ήθελες, ας έπαιρνες τη Λίτσα, που γέννησε τον Γιαννάκη με προσδόκιμο τα 80!”
Ο σύζυγός της σιωπούσε. Άραγε αναλογιζόταν όντως πώς θα ήταν αν είχε παντρευτεί τη Λίτσα; Έκανε τάχα τον υπολογισμό της πορείας ζωής του νεογέννητου γιου του; Ή μήπως συνειδητοποίησε το ακριβό δώρο της νέας ζωής και ήταν βουβός από συγκίνηση; Τι ωραία που ήταν κάποτε, όταν ακόμα οι άνθρωποι δεν ήξεραν πόσο αναμένεται να ζήσουν! Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…